Op weg naar Leon , Cruz komt naderbij.

Prachtige kerk, die van Leon, met -zeggen ze en niet alleen de Spanjolen- de mooiste gebrandschilderde ramen die er zijn. Een zee van licht, veel te veel om naar te kijken, daar moet je een studie van maken of een boek kopen, kijken en later in de echt van genieten. Ik ben er alleen langsgewandeld want er was geen tijd meer voor bezoek. Bovendien moet je als arme Peregrino nog toegang betalen ook, nou ja zeg. .  .  .doen we toch niet! In 2012 met Nannie meer dan uitgebreid bekeken.
Vanochtend heb ik m'n ontbijt maar laten inpakken, het voelde niet goed. De tocht van ruwweg Burgos naar Leon had ik gisteren door m'n rustdag tot 100 km weten terug te brengen. Stel je voor: toen we liepen zei de kroegbaas: en nu 1 week rechtdoor lopen. Kunt niet missen, er is maar 1 weg met daarlangs 1 voetpad, ga je gang en val niet in slaap!
Op de fiets is het 100 km stampen. Ik prijs de uitvinder van het wiel, zodat ik niet hoef te lopen, maar bejubel de uitvinder van de electrische fiets, vooral als het een goede stevige is met extra vermogen. Een Godsgeschenk om een beetje bij de Camino te blijven. Gisterenavond sliep ik weer eens bij de nonnen, weet niet welk merk, ze zijn bijna allemaal hetzelfde, maar soeur Positivo (zo noem ik haar maar, zij zat aan de kassa en zorgde dus voor het geld, die soeur sprak dan ook helemaal niks buiten de grens. Ik denk altijd , de wereld
is toch iets groter dan je klooster, maar misschien was ze nog nooit buiten het hek geweest? Enfin, ik vroeg soeur Positivo in m'n beste Spaans of er ook WiFi aan  boord was. Haar ogen gingen wijd open, sloten zich, zij dacht na en ' non comprendre'
Toen heb ik haar eerst uitgelegd dat WiFi te vergelijken is met een rechtstreeks lijntje met bijvoorbeeld moeder overste, of de bisschop of misschien wel God. Dat begreep ze Dios. . . Er was dus geen WiFi, gelukkig wel bij de buren.
De tocht over de Spaanse hoogvlakte is door z'n ruwheid en eenzaamheid best eigenaardig. Op de TomTom zie ik precies hoeveel km er nog gereden moeten worden, op de fietscomputer weet ik wat er al gereden is, een en een is twee. Precies op tijd rijden. Dit keer wel elk uur even op de rem om een slok water te drinken, ook onderweg een ijsje gekocht. Het ontbijt gedoneerd aan de eendjes, ik hoefde vandaag nog even helemaal niets. Bakje yoghurt ging nog net.
Vanavond in elk geval 'frozen yoghurt ' op (ik wist nog precies in welk straatkeien dat kon krijgen), ging goed, en dus zakje friet met mayo ging ook nog wel.
Ik heb vandaag dikke mazzel, slaap In een kamer alleen!