oefenen en km's maken |
Het zijn, kortgezegd,
5 plaatsen die samen de ‘ Camino Francais’
vormen (800 km). Het begint in het prachtige Franse bergdorpje St.
Jean-Pied-de-Port waar je vaak gewoon Nederlands kunt praten (!), dan op naar die verrekte
soms ijzige Pyreneeën in een altijd stormachtige wind (1500 mtr en
je moet er overheen) dan zie je Pamplona
(van die stieren en waar alle wegen uit heel Europa samenkomen) , door naar de
eindeloze Baskische wijnstreken waar oorlogen met de Moslims werden
uitgevochten (karel de Grote) , dan naar de hete Mesetas en de hoogvlakte
tussen Burgos en Leon waar het alleen maar warm is en je geen druppel water kunt vinden! Dan zie je de venijnige Montes de Leon aankomen met zeer steile
beklimmingen en nog gevaarlijkere afdalingen
met op het hoogste punt (1500 mtr) het beroemde ‘Cruz de Ferro’ (ijzeren
kruis), waar elke peregrino zijn –van
huis meegenomen anders telt het niet- steentje voorzien van goede wensen of een
bede toevoegt aan de grote berg stenen rondom dat kruis. Een prachtige traditie
en vaak het hoogtepunt van de reis. Vandaar uit nog een 200 km naar het
uiteindelijke doel: Santiago de Compostela, de plaats waar Jacobus de Meerdere
begraven ligt, zo gaat de sage . . . . .
Maar eerste moet
je nog even het immer natte Galicië doorsteken en zoals meestal, het venijn zit
m in de staart! Wanneer je een ‘Compostela’ wilt scoren, moet je kunnen
bewijzen dat je de camino hebt gelopen/gefietst of met de ezel (mag ook!), door minimaal 2
stempels per dag gedurende de laatste 200 km te kunnen tonen. Op dat laatste stuk lopen er dus
verschillende soorten ‘peregrinos’ door elkaar heen: de die-hards met de grote
rugzakken die de 800 km hebben gelopen (30-40 dagen)of gefietst (21 dagen), de 200 km
lopers (10 dagen) met de kleine rugzakjes die alleen maar komen voor de
‘Compostela’ met de daarbij behorende volle aflaat. . . . .
botafumero in aktie |
Enfin, op het
einde lonkt de prachtige ‘Botafumero ‘ , het enorme wierrookvat dat door 8
knotsen van kerels door de kathedraal van Santiago wordt gezwaaid, een prachtig
en indrukwekkende traditie, die overigens stamt uit de 12e eeuw,
toen de peregrinos zwetend en riekend de kathedraal betraden waarbij de pastoor een list verzon
om die onwelriekende zondaars (dat waren ze vroeger, -ga jij maar als
boetedoening de Camino lopen en we hopen dat je nooit meer terugkomt-) niet te hoeven ruiken. Wierrook er
overheen, zoveel mogelijk. Ook goed voor de ziel!
Met Roos in betere tijden. . . . |
En dat alles voor
mij met een dubbel doel:
a)meer bekendheid
geven aan Coeliakie, de ziekte waar kleindochter Roos (11) EN 160.000 andere
Nederlanders aan lijden en b) geld inzamelen voor nader onderzoek van die
ziekte.
De tocht gaat zoals gezegd ca. 3 weken duren. Om in Bordeaux te komen (startpunt) is al een hele onderneming, immers de fiets plus bagage moeten mee hup de TGV in. Als het zo simpel was. . . Ik kom hier zeker nog op terug! Nog verder terugkijkend zijn materiaal en het onderhoud een succesfactor. Gelukkig heb ik in de thuisbasis een echte fietsenvakman die niet alleen garant staat voor puntgaaf onderhoud van de Flyer, maar ook meedenkt
over het verloop van de tocht. Neem eens een kijkje op www.nizetfietsen.nl .
In de aanloop van een oefen AmstelGold (nr 3 voor de kenners) namen we deze foto in de Bovenste straat.