Nou, dat klimmetje waar Cyriel het over heeft werd een ware slachtpartij. Een gevecht tegen de elementen en de TomTom. Begin ging prima, richting Trabadelo, daarna La Faba. Ik geef bewust de tussenplaatsen door waar ik langs wil rijden, zodat ik zoveel mogelijk de peregrinos volg, maar dan op een normale weg. Ja we gingen weer de bergen in, werd 10 en later nog kouder. De mist diende zich aan en ik had m'n regenbroek al aangetrokken en niet voor niets. De capuchon van het Jack op en daar overheen de helm. Ziet een beetje als Willempie, maar dan blijft alles goed zitten!
Hier rechtsaf geeft de Tom aan. Goede weg, geen probleem, richting klopt ook. Hup, 10 km stijgen! In de regen en de kou krijg ik nou niet direct verheven spirituele gedachten, gewoon stampen en doordouwen! Veel hobbels en gaten. Na 10 km piepklein onbekend dorpje, links roept Tom, mij uitnodigend een losliggend stenen kiezel/keienpad in te slaan. Vrouwtje aan de deur zei: 4 km omhoog of terug 10 km. . . Omhoog dus. Stukje ging, maar modder, regen en mist maken het pad absoluut onbegaanbaar. Ik was al te ver om terug te gaan (zit ook niet in mijn pakket mogelijkheden)
Dus slingerend en hobbelend naar boven. De motor op 'high' is heel sterk, dat merk je goed. Achterop 20 kg bagage waar je normaal geen last van hebt, nu wel. Trekt je uit je balans en paf, daar lag ik met fiets en al in de modder. Mooie nieuwe spiegeltje gedeukt, thermosfles aan gruzels, en ik onder de prut. Duwend en trekkend werd de rit voortgezet. Een meter duwen, rem, bijkomen, weer een meter duwen, rem enz. Het terrein moest echt overwonnen worden. Gelukkig kwam er een Amerikaanse engel aangefladderd die haar hand op de fiets legde en dat hielp. Samen heigend, en weer dreigde de fiets weg te glijden in de modder, ik ving hem op maar ging voor de tweede keer onderuit. De engel fladderde weg, die had t wel gezien. . . . Nou, ik heb gezworen nooit meer zo maar een zijweg in te slaan. De col was 1300 mtr hoog, ik hen m beklommen met Flyer en toet, op m'n gympen, die ik gewoon ook in bad heb gestopt. De hele waslijn hangt vol met van alles, maar te hopen dat het een beetje droog is morgen. Wie zei ook alweer ' ja, maar electrisch. . . . '
Morgen komt Santiago in zicht. (135 km)
Het wordt steeds drukker, maar vanwege het slechte weer blijft de stemming ingetogen. Zodra de zon erbij komt wordt het feesten, dat weet ik nog van de vorige keer!